گفتگوی روزنامه ایران با غلامرضا تاجگردون

غلامرضا تاجگردون همکاری اصلاح‌طلبان با مستقلین و اصولگرایان معتدل را کلید موفقیت در مجلس دهم دانست و تأکید کرد که فراکسیون امید با وجود چالش‌ها، در جهت رسیدن به نتایج واقعی گام برداشته است.

تاجگردون در گفت ‌و گوی خود با «ایران» باز هم تأكید می‌كند كه همكاری فراكسیون امید با مستقلین و اصولگرایان معتدل مجلس تا چه اندازه به نفع اصلاح‌طلبان است؛ نفعی كه او آن را در نتیجه و خروجی كار مجلس معنا می‌كند. قطعاً از یك اقتصاددان هم توقعی بیش از این نیست كه تا این اندازه بر خروجی كار تأكید داشته باشد. بر اساس همین نگاه هم است كه تاجگردون برخی انتقادات نسبت به انفعال فراكسیون امید را رد می‌كند و تأكید دارد كه كار در مجلس به جای آنكه «نمایش» باشد، رسیدن به برخی «نتایج» است.

** با وجود برخی موفقیت‌ها هنوز برخی در بیرون مجلس معتقد به انفعال فراكسیون امید هستند. این وضعیت به نظر شما ناشی از چیست؟
صحبت‌هایی كه می‌شود ناشی از توقعاتی است كه در اوایل شروع به كار مجلس از لیست امید و اصلاح‌طلبان وجود داشت و با توجه به برخی شرایط این توقعات چندان منطقی نبود. یك تصور در ابتدای مجلس دهم ایجاد شد كه چیزی حدود 170 یا 180 نفر اصلاح‌طلب وارد مجلس شده‌اند و بنابراین خیلی اتفاقات در این مجلس به صورت متفاوت رخ خواهد داد و خیلی چیزها عوض خواهد شد. در حالی كه چنین چیزی واقعیت نداشت.

** یعنی شما لیست امید را در انتخابات ناموفق می‌دانید؟
برخی تصورات بیرونی آن را ناموفق می‌دانند اما من به عنوان كسی كه در این لیست بودم و به عنوان یك اصلاح‌طلب وارد مجلس شدم و در فراكسیون عضویت دارم، می‌گویم چنین نیست، چرا كه لیست امید هم در شرایط سخت و نابرابری بسته شد و هم اینكه در شرایط سخت و نابرابری رقابت كرد. بحث ردصلاحیت‌ها برای ما یك واقعیت بود كه دست همه را بست و اگر آن موضوع نبود، لیست امید قطعاً در سراسر كشور هم به صورت كامل بسته می‌شد و هم نیروهای كیفی‌تر و شناخته شده‌تری كه امكان رقابت بیشتر با رقبا را داشتند در لیست قرار می‌گرفتند.

ولی ما عملاً در رقابت لیست امید شاهد بودیم كه در خیلی از حوزه‌ها نیروهای اصولگرا را وارد كردیم. چون وارد یك فضای سلبی شده بودیم. یعنی نیروی خودمان نبود و فقط از یك نیروی دیگر حمایت می‌كردیم كه نماینده تندروتر روی كار نیاید. برای داوری درباره لیست امید و فراكسیون امید و عملكرد آن در مجلس باید این موضوع مد نظر قرار بگیرد.

** الان فكر می‌كنید فراكسیون امید در مجلس به شكل واقعی چند نفر نیرو داشته باشد؟
بین 105 تا 115 نفر كه البته به نظر من اصلاً وزن كمی نیست و كاملاً قابل ملاحظه است. خصوصاً با تركیب خاص مجلس دهم كه می‌شود گفت در عمل جریان «اكثریت» ندارد. اما اگر لیست انتخابات مد نظر باشد، من هنوز معتقدم كه آن لیست امید یعنی مجموعه مستقلین و معتدلین به همراه اصلاح‌طلبان، اكثریت مجلس هستند.

** یعنی جریان اصولگرا را اكثریت نمی‌دانید؟
به هیچ عنوان. اگر یك طرف، موضوع انتخاب آقای لاریجانی را ملاك قرار می‌دهد، ما می‌توانیم بگوییم كه ملاك بهتر موضوع رأی اعتماد سه وزیر و خصوصاً آقای دانش آشتیانی است كه نشان می‌دهد آن لیست امید هفتم اسفند جریان حاكم در پارلمان است. كما اینكه تعداد زیادی از هواداران ریاست آقای لاریجانی هم در قالب همان لیست به مجلس آمدند. اما اینكه اسم این جریان اكثریت را چه باید گذاشت و آیا باید همچنان بر نام لیست امید تكیه كرد یا نه، جای بحث است. اما به نظر من همین جریان رأی اعتماد یا برخی مسائل دیگر مثل تعیین نمایندگان هیأت نظارت مركزی بر انتخابات شوراها نشان داد كه لیست امید و اصلاح‌طلبان در شرایطی كه داشتند و حتی بعد از آن در مجلس، موفق عمل كرده‌اند.

به نظر می‌رسد ما باید لیست امید را لیست اصلاح‌طلبان ندانیم. درست است كه ساختار و زیرساخت اصلی آن اصلاح‌طلبی بود اما اگر بخواهیم چنین كنیم، از یك ائتلاف مهم در مجلس عقب می‌مانیم. ما می‌پذیریم كه داریم در مجلس كار سیاسی می‌كنیم و برای موفقیت در این زمینه باید واقعیت‌ها را نیز بپذیریم و یكی این است كه تعداد ما به عنوان اصلاح‌طلب اكثریت مجلس نیست و برای موفقیت باید با جریان مستقل و معتدل ائتلاف داشته باشیم. الان تندروهای اصولگرا در بهترین حالت بیشتر از 40 یا 50 نفر نیستند اما رفتار ما می‌تواند متحدان آنها را در مجلس زیادتر كند. بنابراین باید حواس‌مان به این موضوع باشد. از همین رو هم است كه شاید برخی رفتارها و اقداماتی كه برخی‌ها در بیرون مجلس توقع دارند در آنجا محقق نشود، چون برای ما در یك كار سیاسی نمایش دادن و «شو» برگزار كردن مهم نیست و باید به دنبال خروجی و نتیجه باشیم. نتیجه هم از این راه در این مجلس با تركیبی كه دارد حاصل می‌شود.

** در این میان مستقلین چه نقشی در برنامه‌های فراكسیون امید دارند؟
آنها عملاً از فراكسیون اصولگرایان جدا و وارد مسیر دیگری شدند. اما اگر آنها را نسبت به مطالبات خودمان تحریك نكنیم و در اداره مجلس با آنها همكاری داشته باشیم، شك نكنید كه خروجی‌های كار این مجلس بسیار به كام فراكسیون امید و اصلاح‌طلبان خواهد بود، چرا كه عملاً ما در بسیاری از مسائل با آنها دارای همپوشانی‌های جدی هستیم.

**در مقطع فعلی رابطه افراد لیست امید با مستقلین كه فراكسیون جدا تشكیل داده‌اند، چطور است؟
اوایل خوب نبود. آنها عموماً با لیست امید آمده بودند و با شروع مجلس به سمت مقابل رفتند، اما در ادامه همكاری‌های ما بسیار بهتر و مؤثرتر شده است. ما در برخی زمینه‌ها به صورت طبیعی دارای تمایل همكاری هستیم. مثل ماجرای هسته‌ای یا بحث سرمایه‌گذاری‌های خارجی یا همین جریان رأی اعتماد اخیر وزیران. این یك موقعیت است یعنی ما دو گروه سیاسی هستیم كه بر سر خیلی از موضوعات با گفت‌وگوهای بسیار مقدماتی و بدون چالشی خاص می‌توانیم همپوشانی و همكاری كنیم. فراكسیون امید قطعاً این موقعیت را می‌داند و كاری نخواهد كرد كه همراهی مستقلین و معتدلین را از دست بدهد. ما یك بار در انتخابات نتیجه همكاری را درك كرده‌ایم و یك بار در مقاطع اخیر. همگی هم از نتیجه همكاری راضی هستیم پس باید زمینه را برای همكاری‌های بیشتر حفظ كنیم.

** در اردوگاه اصولگرایان اوضاع چطور است؟ آنها می‌توانند بالاخره نیروهای خود را تجمیع كنند؟
آنجا اتفاق نظری حاصل نخواهد شد. اساساً شكل‌گیری كوتاه مدت آنها در ابتدای مجلس هم تنها و تنها به واسطه انتخابات رئیس مجلس بود. شما دیدید وقتی ریاست آقای لاریجانی بر مجلس در انتخابات هیأت رئیسه موقت تثبیت شد، حتی كمتر از یك هفته بعد و برای بقیه كرسی‌های هیأت رئیسه، اتفاق نظر این جریان از بین رفت. من معتقدم كه اگر ما در همان اوایل كار طور دیگری تدبیر می‌كردیم، شاید حتی همان اتحاد اولیه هم بین این جریان شكل نمی‌گرفت. كما اینكه اینها برای آینده هم در مجلس جز بر سر همان ریاست آقای لاریجانی اتفاق نظر دیگری ندارند. حتی در درون منتقدان دولت هم اتفاق نظر خاصی دیده نمی‌شود.

**آقای لاریجانی در این بین تاكنون چگونه ظاهر شده است؟
به نظرم آقای لاریجانی هرچند فعلاً لیدر جریان اصولگرا است اما تا الان رفتار اعتدالی خود را در مجلس حفظ كرده است. آقای لاریجانی آدم باهوشی است و می‌داند كه در مجلس هیچ گروهی اكثریت ندارد و بنابراین سعی می‌كند متعادل رفتار كند.

** یعنی از آن جریان فاصله گرفته است؟
به آنها هم بی احترامی نكرده و جایگاه آنها را هم حفظ كرده و حتی در اینكه برخی از همان افراد جایگاهی را در مجلس بگیرند، ایفای نقش كرده است. اما نقش آقای لاریجانی به هیچ وجه تبدیل به لیدر جریان منتقد دولت نشده است. آقای لاریجانی این را خوب می‌داند كه با این جریان همفكری كامل ندارد و مضافاً اینكه آنها اگر چهره‌ خودشان را داشتند، در انتخابات هیأت رئیسه پشت سر آقای لاریجانی نمی‌آمدند. آقای لاریجانی می‌داند آنها در یك موقعیت خاص اطراف او هستند و این موقعیت امكان دارد به موقعیت جدیدی تغییر كند. بنابراین تاكنون سعی كرده كه با سه جریان عمده مجلس به صورت متعادل و متناسب رفتار كند و از چارچوب آن چیزی كه از خود در فضای سیاسی طی چند سال اخیر ساخته، خارج نشود.

** سؤال آخرم درباره انتخابات پیش روی شوراها است. با توجه به تركیب انتخاب شده برای هیأت نظارت مركزی این انتخابات، فكر می‌كنید ما شاهد رقابت بازتری باشیم؟
ما دوره قبل هم اوضاع خیلی بدی نداشتیم. در دوره قبل هم چهره‌ای مثل آقای كولیوند چهره بسیار معتدلی بود و ما باید این ظرفیت را در مجلس دهم بفهمیم. امثال همین افراد در مجلس نهم نقش فعلی اصلاح‌طلبان را ایفا می‌كردند و اصلاح‌طلبان باید به این موضوع واقف باشند. اما به طور طبیعی امسال انتخابات بازتری خواهیم داشت.

ارسال نظر