حکایت یک پیامک جالب به غلامرضا تاجگردون

پس از رای اعتماد مردم به حقیر و ابتدای ورودم به مجلس، تماس ها با تلفن همراهم و البته ایمیل شخصی ام روز به روز بیشتر شد (تا الان ده ها برابر شده) اوایل پیش خودم گفتم كه خطم رو تغییر بدهم و یا حتی مثل خیلی از مسئولین از داشتن و روشن كردن تلفن همراه خودداری كنم و همه تماس ها رو دفاترم جمع آوری كنند و روزانه در اختیارم بگذارند.

اما این مساله هم یكسری حواشی ایجاد می كرد و هم اینكه دفاترم از كار اصلیشون باز می موندند و هم اینكه برای خودمم جالب نبود.

به هر حال تصمیم گرفتم تلفن همراهم رو داشته باشم، ایمیل شخصی داشته باشم، سایت هم داشته باشم و جدیداً هم نرم افزار پیام رسان هم اضافه شده...

تقریباً و نزدیك به سه سال از دوران وكالتم می گذره و روز به روز تعداد تماسها به طرق مختلف بیشتر میشه و خیلی ها هم توقع پاسخگویی دارند و در این زمینه از همه مخاطبین میخوام كه خودشون رو جای من بزارند و ببینند كه چقدر می تونند تاب بیارند.

البته من به شخصه خیلی دوست دارم ارتباطاتم با مردمم بیشتر باشه و ایمیل و سایت و... رو برای همین گذاشتم اما واقعاً وقتم اجازه نمیده به همشون جواب بدم و خودمم در اینباره معذبم، اما مطمئنم موكلانم این موضوع رو بخوبی درك می كنند.

پیام های گاه و بی گاه از دو نصف شب گرفته تا شش صبح و تا 3 عصر روی تلفن همراهم سرازیر میشه و كاریشم نمیشه كرد...در كل اینها رو گفتم تا برسم به این موضوع كه در این ارتباطاتی هم كه وجود داره می بایست مراقب بود خدایی نكرده كسی آسیب نبینه و مزاحمتی ایجاد نشه و یا زندگی شخصی كسی مختل نشه.

همین چند شب پیش بود كه پس از یك روز كاری سنگین و در راه برگشت به منزل، گوشیم رو روشن كردم تا در فاصله مجلس تا خونه از این وقت استفاده كنم و پاسخ یكسری از پیام ها رو بدم كه یك پیام نسبتاً طولانی برایم جالب بود و البته شرمنده ایشان هم شدم.

این پیام این بود:

-​سلام روز به خیر​​.

آقای تاجگردون، من یكبار دیگه با دفتر شما تماس گرفته بودم و از منشیتون خواهش كردم كه این مشكل رو حل كنید.

اگر به شماره من دقت كنید خیلی شبیه شماره شماست.

من تو این 3-4 سال از سر و كله زدن با همشهری های شما خسته شدم.

این افراد شب و صبح و وقت و بی وقت سرشون نمیشه.

من خودم مدیرعامل یك شركتم و بعضی مواقع مثل امروز از پشت هم زنگ زدن همشهری هاتون و افرادی كه باشما كار دارن تو جلسه كلافه میشم.

واقعا جالبه كه این دوستان رد تماس و جواب ندادن اصلا نمی دونن یعنی چه!!! در هر حال من یك سال با تلاش و هركس كه تماس گرفت شماره شما رو دادم گفتم شاید مشكل حل بشه ولی ظاهرا قابل حل نیست.

من نمیدونم تمام افرادی كه راس كار هستند اطرافیانشون انقدر خواسته های زیاد دارند!!!! از وقتی كه شماره ها جابجا شده تازه معنی پارتی بازی رو میفهمم!!!

در هر حال امیدوارم كه بتونید مشكل رو حل كنید در غیر اینصورت من اقدام قانونی میكنم چون برای من دیگه از مرز مزاحمت گذشته...

روز خوش

منكه حقیقتاً با خوندن این پیام جا خورده بودم و شرمنده، پاسخ دادم:

-سلام برادر عزیز. واقعاً نمیدونم چی باید بگم... من روزی ٧٠٠-٨٠٠ تماس و ٢٠٠-٣٠٠ پیام دارم. نمیدونم چكار كنم. هیچ راهی نداره و نمیشه كاری كرد.

احتمالا شما شمارتون براتون مهمه وگرنه جسارتاً فقط میتونم بگم اجازه بفرمایید شماره شما را تملك كنم وگرنه من راه حل دیگه ای به ذهنم نمیرسه.

این مردم از یك منطقه محروم هستن كه عمدتاً نیازمندند و دوست دارند نماینده شون حل كنه. به هر حال من فعلاً فقط میتونم عذرخواهی كنم و خوشحال میشم پیشنهاد دیگری باشه عمل كنم...

این پیام رو ارسال كردم تا بعدش به فكر فرو برم كه چه باید كنم كه نه ارتباطم با مردم قطع بشه و نه اینكه مزاحمتی برای كسی پیش بیاد و اینكه بتونم امورات مردم رو با فراغ بال فكری بیشتری رسیگی كنم و از حقشون دفاع كنم. به هر حال اینم قبول دارم كه همه هم دسترسی به ایمیل و سایت و یا وایبر ندارند، و باید این خط بمونه... شاید راه حل دیگه ای هم باشه كه تا الان به ذهنم نرسیده...شاید....