با درگذشت بانو گل‌افروز احمدزاده، مشهور به ننه گل‌افروز، فضای گچساران غرق در غم و اندوه شد. این بانوی سالخورده که بیش از شش دهه طبابت سنتی را به صورت تجربی انجام می‌داد، به یکی از چهره‌های محبوب و نمادین منطقه تبدیل شده بود. خانه ساده اما پراحساس او، همواره مأمن بیماران نیازمند بود؛ آن هم در روزگاری که امکانات درمانی اندک بود و امید مردم به دستان شفابخش او گره خورده بود.
در واپسین روزهای عمر، با اینکه توان جسمی‌اش کاهش یافته بود، اما همچنان با نسخه‌های گیاهی و توصیه‌های مادرانه‌اش به درمان بیماران ادامه می‌داد. درگذشت او، نه‌تنها یادآور پایان یک عمر خدمت، بلکه آغاز یک دلتنگی جمعی برای مردم گچساران بود.
غلامرضا تاجگردون، نماینده مردم گچساران و باشت در مجلس شورای اسلامی، در واکنش به این ضایعه، خواستار ساخت تندیسی از ننه گل‌افروز شد تا به‌عنوان سرمایه‌ای معنوی و ماندگار از زنی که همه او را «مادر» خطاب می‌کردند، در حافظه شهر باقی بماند.
او در نامه‌ای رسمی به متولیان فرهنگی، تأکید کرد که باید از این سرمایه معنوی صیانت کرد و یاد او را برای نسل‌های آینده زنده نگه داشت.
اکنون عکس ننه گل‌افروز بر پروفایل بسیاری از مردم گچساران در فضای مجازی نقش بسته و یاد و خاطره‌اش در دل و ذهن مردمی که با دستانش شفا یافتند، جاودانه شده است.
ارسال نظر